|
kezdjen tanulni
|
|
|
|
|
|
kezdjen tanulni
|
|
umowy powierniczej, tzn. fiducga crkeditore contracta
|
|
|
w archaicznym prawie rzymskim dłużnik kezdjen tanulni
|
|
w celu zabezpieczenia wierzyciela, mógł przekazać mu na własność przez mancipatjo lub in iure cessio jakąś rzecz
|
|
|
wierzyciel zobowiązywał się zwrócić rzecz w przypadku zwrotu długa za pomocą kezdjen tanulni
|
|
umowy powierniczej pactum fiduciae
|
|
|
w rozwiniętym prawie rzymskim wykształcił się kezdjen tanulni
|
|
|
|
|
ustanowienie zastawu ręcznego następowało przez kezdjen tanulni
|
|
zawarcie kontraktu realnego
|
|
|
kontrakt realny dochodził do skutku przez kezdjen tanulni
|
|
przeniesienie posiadania naturalnego rzeczy przez zastawcę na zastawnika w celu zabezpieczenia określonej wierzytelności.
|
|
|
|
kezdjen tanulni
|
|
|
|
|
zobowiązanie z pignus powstawało również przy zawieraniu kezdjen tanulni
|
|
zastawu umownego, jednak tu zobowiązanie powstawało przez samo porozumienie
|
|
|
|
kezdjen tanulni
|
|
|
|
|
|
kezdjen tanulni
|
|
zobowiązanie do szczególnego strzeżenia rzeczy
|
|
|
|
kezdjen tanulni
|
|
za przypadkową utratę rzeczy
|
|
|
|
kezdjen tanulni
|
|
|
|
|
używanie rzeczy przez zastawnika stanowiło kezdjen tanulni
|
|
|
|
|
zastawca, zabierając zastawioną rzecz przed wykonaniem zobowiązań popełniał furtum rei suae. kezdjen tanulni
|
|
zastawca, zabierając zastawioną rzecz przed wykonaniem zobowiązań popełniał furtum rei suae.
|
|
|
pignus rodził zobowiązanie kezdjen tanulni
|
|
dwustronne nierównoczesne oparte na dobrej wierze
|
|
|
actio pigneraticia directe kezdjen tanulni
|
|
skarga, przysługująca zastawcy
|
|
|
actio pigneratiica contraria kezdjen tanulni
|
|
skarga przysługująca zastawnikowi
|
|
|
zastawnikowi przysługiwała kezdjen tanulni
|
|
ochrona interdyktalna w przypadku naruszenia posiadania rzeczy przez osoby trzecie
|
|
|
|
kezdjen tanulni
|
|
różnił się tym od zastawu zwykłego, że zastawnik mógł pobierać pożytki z rzeczy zastawionej na poczet spłaty długu.
|
|
|
