załatwianie sporów międzynarodowych:)

prawo międzynarodowe w odniesieniu do sporów

1. wprowadza obowiązek pokojowego załatwiania sporów 2. w konkretnych przypadkach zobowiązuje państwa do poddania się określonemu sposobowi załatwiania sporów 3. tworzy systemy i sposoby pokojowego załatwiania sporu

spór międzynarodowy

sytuacja, w której państwa występują ze skonkretyzowanymi, sprzecznymi stanowiskami i roszczeniami

sytuacja międzyanodowy

określony co do czasu i miejsca układ stosunków międzynarodowych, sytuacja jest pojęciem szerszym niż spór

spory polityczne nie

mogą być rozstrzygane wyłącznie na podstawie istniejącego Rawa bez wzięcia pod uwagę elementów pozaprawnych

spory prawne

powinny być kierowane do Międzynarodowego Trybunały Sprawiedliwości, nadają się do rozstrzygnięcia na drodze sądowej lub arbitrażowej

spory kwalifikowane

sytuacje lub spory zagrażające pokojowi

organem ONZ na którym spoczywa główna odpowiedzialność za utrzymanie. pokoju i bezpieczeństwa

Rada Bezpieczeństwa,

spory kwalifikuje

rada bezpieczeństwa

istnieje obowiązek załatwiania sporów

wyłącznie metodami pokojowymi

państwa mają obowiązek załatwiania sporów tylko

w stosunku do sporów kwalifikowanych

spory zwykłe

niezagrażające międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu

kategorie sposobów załatwiania sporów

1. nieprowadzące do rozstrzygnięcia wiążącego dla stron 2. kończące się wiążącym rozstrzygnięciem (zasądzeniem)

sposoby nieprowadzące do rozstrzygnięcia wiążącego dla stron

rokowania, dobre usługi, pośrednictwo, badania i koncyliacja

rokowania, dobre usługi, pośrednictwo

to postępowanie dyplomatyczne, bez udziału organu międzynarodowego

przy dobrych usługach i pośrednictwie

uczestniczy w postępowaniu państwo trzecie

badania i koncyliacja

to postępowanie z udziałem organów międzynarodowych, jednakże te organy nie są uprawnione do wydawania orzeczeń wiążących dla stron

sposoby kończące się wiążącym rozstrzygnięciem (zasądzeniem)

arbitraż i postępowanie sądowe

źródła prawa dotyczące załatwiania sporów międzynarodowych przede wszystkim

konwencja haska o pokojowym załatwianiu sporów międzynarodowych z1907

rokowania

negocjacje, najprostsza metoda załatwiania sporu, mogą być prowadzone na różnych szczeblach

dobre usługi i pośrednictwo

mediacja,

przy dobrych usługach państwo trzecie

nie bierze udziału

przy pośrednictwie państwo trzeci

bierze udział w rokowaniach i udziela stronom w sporze swych rad i wskazówek, których celem jest osiągnięcie rozstrzygnięcia sporu.

instytucją dobrych usług i pośrednictwa zajmowała się

Konwencja Haska z 1907 o pokojowym załatwianiu sporów międzynarodowych

proponować dobre usługi i pośrednictwo można nawet w przypadku

konfliktu zbrojnego (np zatarg zbrojny rosyjsko-japoński i ówczesny prezydent usa roosevelt

w ostatnich czasach wybiera się na pośrednika nie

państwa lecz jakąś wybitną osobistość

Jan Paweł był pośrednikiem w sporze między

Argentyną i chile, dotyczącym kanału beagle

celem komisji śledczych jest

stwierdzenie faktów, jeśli są one sporne

powołanie komisji śledczej po wyczerpaniu

drogi dyplomatycznej

postępowanie przed komisją śledczą jest

kontradyktoryjne

przykład postępowania badawczego przez komisję śledczą

incydent na Dogger Bank (może północne) Rosja vs Wielka Brytania

koncyliacja

organ międzynarodowy (komisja koncyliacyjna) po zbadaniu stanu faktycznego sporu nie wydaje wyroku, lecz zaleca konkretne rozstrzygnięcie sporu

komisja koncyliacyjna może być organem

stałym lub niestałym

postępowanie przez komisją koncyliacyjną jest

postępowaniem kontradyktoryjnym

działalność komisji koncyliacyjnej kończy się przez

sporządzenie protokołu, który stwierdza,że strony doszły do porozumienia albo że stron nie można było pojednać

komisja koncyliacyjna nie wydaje decyzji

wiążącej

celem Narodów Zjednoczonych jest m.in. łagodzić i załatwiać

łagodzić i załatwiać w drodze pokojowej spory i sytuacje mogące prowadzić do naruszenia pokoju

spory kwalifikowane

spory zagrażające międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu

Rada Bezpieczeństwa spory kwalifikowane może rozpatrywać:

1. na wniosek państwa 2. na wniosek Zgromadzenia Ogólnego 3. z inicjatywy Sekretarza Generalnego 4. z urzędu

z inicjatywą rozpatrzenia sporu przez ZO mogą wystąpić

1. państwa 2. rada bezpieczeństwa

państwo które nie jest członkiem ONZ

może zwrócić uwagę Rady Bez lub ZO na spór w którym jest stroną, musi uprzednio przyjąć zobowiązania wynikające z Karty

Rada bezpieczeństwa może czynić zalecenia

każdemu państwu, niezależnie od jego członkostwa w ONZ

arbitraż

sądownictwo polubowne

prawo międzynarodowe dotyczące arbitrażu zostało skodyfikowane

na I międzynarodowej konferencji pokojowej w Hadze 1899 (stały trybunał arbitrażowy)

przedmiotem arbitrażu międzynarodowego jest

rozstrzyganie sporów między państwami przez sędziów przez nie wybranych w oparciu o poszanowanie prawa

zastosowanie arbitrażu pociąga za sobą

obowiązek poddania się z dobrą wiarą wyrokowi

w postępowaniu arbitrażowym wyrok zostaje wydany

na podstawie prawa

arbitraż jest uznawany za

najskuteczniejszy i najbardziej sprawiedliwy sposób załatwiania sporów, które nie zostały rozstrzygnięte na drodze dyplomatycznej

kompromis

specjalna umowa międzynarodowa, która wyraża zgodę na poddanie arbitrażowi konkretnego sporu

klauzula arbitrażowa

specjalne postanowienie umowy międzynarodowej, które może uprzednio wyrazić zgodę na arbitraż

traktaty arbitrażowe, traktaty arbitrażowo-koncyliacyjne

dwustronne umowy o pokojowym załatwianiu sporów

generalnie w ustanawianiu wszystkiego w arbitrażu pierwszeństwo mają

państwa sporu, chyba że nie są w stanie same ogarnąc

wyrok arbitrażowy wydany prawommocnie

rozstrzyga spór ostatecznie i bezapelacyjnie

sekretariat Stałego Trybunału arbitrażowego mieści się

w Hadze

grupy narodowe w Stałym Trybunale Arbitrażowym

najwyżej 4 osoby które są bardzo kompetentne i cieszą się szacunkiem i są gotowe podjąć się czynności arbitra

Stały Trybunał Arbitrażowy np

spór między Egiptem a Izraelem

różnice między arbitrażem a sądownictwem stałym

1. w arbitrażu strony same ustalają skład sądzący 2. w arbitrażu strony mogą ustalić dowolną procedurę postępowania